ساخت تندیس
و پیکره به طور کلی ۳ روش اجرایی وجود دارد:
۱) کنده کاری (حجاری): در این روش پیکره تراش کار خود
.را با توده ای از ماده ی جامد مثل سنگ یا چوب آغاز می کند
و در روند کاستن از آن توده به شکل مورد نظر می رسد.
۲) شکل دهی: در این روش با افزودن و شکل دادن به ماده.حجم
کلی مورد نظر به دست می آید. انواع مواد حجم پذیر چون موم،
گچ، گِل و … را می توان در این روش به کار گرفت.
۳) جفت کاری: در این روش هنرمند اجزا تندیس را جداگانه .
می سازد و گاه قطعات .پیش ساخته یا اشیای یافته و آماده
را به کمک جوش کاری، لحیم کاری، پرچ کردن، میخ کردن، چسبانیدن و غیره به هم پیوند می دهد تا شکل نهایی کامل شود.
بنابراین تندیس با این روش لزوما از یک ماده همگن ساخته نمی شود.
تندیس های ساخته شده به روش های شکل دهی .و جفت کاری را می توان با اسلوب قالب گیری و ریخته گری
به آثار مقاوم و ماندنی بدل کرد.
در ساخت تندیس ها هر سه روش به کار می آید اما اغلب از روش سوم یعنی جفت کاری بهره گرفته می شود.
دلیل اصلی آن لزوم تکرارتندیسها است که به جز در موارد استثنایی، تندیس ها به صورت تک ساخته نمی شوند،
به همین دلیل اگر تندیس ها به صورت یک تکه هم ساخته شوند،
از شکل اصلی یک قالب تهیه می شود و بوسیله ریخته گری و قالب گیری تکرار می شود.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.